« بارها در مجامع دانشجوئي گفته ام که در اين نظام مردمي، دانشجويان که طبقه پيشرو و پيشاهنگ و زبده و با نشاط پيکره اجتماع هستند ، بايد در سازندگي آينده و ترسيم حرکت عمومي جامعه ، بيش از جاهاي ديگر نقش و اثر داشته باشند.»
( مقام معظم رهبري)
استاد گرانقدر جناب آقاي دکتر لاريجاني
رياست محترم دانشگاه علوم پزشکي تهران
با سلام و احترام
همانطور که مستحضريد ، دانشگاه مبدا همه تحولات است و اگر دانشگاه يک کشوري اصلاح شود ، آن کشور اصلاح مي شود و اصلاح دانشگاهها و رسيدن به چشم انداز سازمانيشان جز با مشارکت مؤثر و واقعي دانشجويان به عنوان فلسفه وجودي دانشگاه ميسر نخواهد بود.
به جرأت مي توان گفت شوراهاي صنفي با توجه به فرايند شکل گيري شان بر اساس آراي مستقيم دانشجويان ، مردمي ترين نهاد دانشجوئي دانشگاه به شمار ميروند و اين نهاد که شايد بتوان از آن به « عصاره دانشجويان در پي گيري مطالبات قانوني شان » ياد کرد ، در دانشگاه علوم پزشکي تهران به عنوان نماد آموزش عالي ، اولين و بزرگترين دانشگاه علوم پزشکي کشور به واسطه حضور نخبگان جامعه در آن اهميتي دو چندان مي يابد.فلسفه وجودي شوراي صنفي ، مشورت و نظارت در امور مرتبط با سرنوشت دانشجويان است اما متأسفانه در چند سال اخير اين شورا در دانشگاه علوم پزشکي تهران از سوي مسئولين جدي گرفته نشده و نگاه تيم مديريتي دانشگاه به شورا در جهت بازدارندگي بوده است تا بالندگي.
محدود ساختن روز افزون حيطه فعاليت شوراي صنفي با استناد به « نقش مشورتي و نظارتي» و نه « اجرائي » شوراي صنفي در آئين نامه !!! ، بريدن تدريجي دست شوراي صنفي از حضور مؤثر در شوراي دانشجوئي به عنوان تنها نهادي که در آن امکان تأثير گذاري شوراي صنفي در تصميمات سرنوشت ساز دانشجويان وجود دارد ، سرباز زدن مسئولين از پاسخگوئي به شوراي صنفي عليرغم تأکيدات رياست محترم جمهور بر لزوم پاسخگو بودن دولت ، عدم همکاري مؤثر در برگزاري انتخابات شوراي صنفي بويژه در دانشکده ها و در يک جمله « حذف تدريجي تنها نهاد تأثير گذار در پي گيري مطالبات صنفي – رفاهي – معيشتي دانشجويان از عرصه دانشگاه » آنگونه عرصه را به اين نهاد دانشجوئي تنگ کرده است که اهتمام و اراده اعضاي شوراي صنفي دانشگاه براي ماندن و بودن، به تدريج با يأس و نا اميدي از حصول مطالبات قانوني دانشجويان همراه شده است.
در شرايط فعلي ، شوراي صنفي مرکزي دانشجويان دانشگاه علوم پزشکي تهران به عنوان بالاترين نهاد صنفي دانشگاه ، ديگر ادامه فعاليت در جهت پي گيري خواسته هاي دانشجويان را ممکن ندانسته ، اعلام مي دارد « اعضاي شوراي صنفي مرکزي دانشجويان دانشگاه در اعتراض به حذف تدريجي اين شورا از عرصه تصميم گيريها و تصميم سازي ها ، تداوم مديريت ناکارآمد و غير پاسخگوي حاکم به ويژه در معاونت دانشجوئي فرهنگي و تفسير به رأي آئين نامه ها و قوانين در جهت توجيه عملکرد ناکارآمد و غير پاسخگوي مديران ، جملگي تقاضای استعفا از عضويت در شورا مي دهند. » و ضمن تقاضای استعفاء ، آمادگي خود را جهت بيان زمينه ها و دلايل اين تصميم تاريخي در کارنامه شوراي صنفي ، براي دانشجويان محترم به عنوان تنها قشري که در قبال آن خود را کاملا ملزم به پاسخگوئي مي دانند و نيز رسانه ها به عنوان ديده بان عادل جامعه اعلام مي دارند.
مطمئنا اين اقدام به عنوان تنها راه باقيمانده پيش روي اين نهاد ريشه دار دانشجوئي ، نقطه پايان زندگي آن نبوده ، بلکه نقطه عطفي در پرونده شوراي صنفي و آغازي دوباره براي حضور مؤثرتر دانشجويان در عرصه تصميم گيريهاي سرنوشت سازشان خواهد بود.
( مقام معظم رهبري)
استاد گرانقدر جناب آقاي دکتر لاريجاني
رياست محترم دانشگاه علوم پزشکي تهران
با سلام و احترام
همانطور که مستحضريد ، دانشگاه مبدا همه تحولات است و اگر دانشگاه يک کشوري اصلاح شود ، آن کشور اصلاح مي شود و اصلاح دانشگاهها و رسيدن به چشم انداز سازمانيشان جز با مشارکت مؤثر و واقعي دانشجويان به عنوان فلسفه وجودي دانشگاه ميسر نخواهد بود.
به جرأت مي توان گفت شوراهاي صنفي با توجه به فرايند شکل گيري شان بر اساس آراي مستقيم دانشجويان ، مردمي ترين نهاد دانشجوئي دانشگاه به شمار ميروند و اين نهاد که شايد بتوان از آن به « عصاره دانشجويان در پي گيري مطالبات قانوني شان » ياد کرد ، در دانشگاه علوم پزشکي تهران به عنوان نماد آموزش عالي ، اولين و بزرگترين دانشگاه علوم پزشکي کشور به واسطه حضور نخبگان جامعه در آن اهميتي دو چندان مي يابد.فلسفه وجودي شوراي صنفي ، مشورت و نظارت در امور مرتبط با سرنوشت دانشجويان است اما متأسفانه در چند سال اخير اين شورا در دانشگاه علوم پزشکي تهران از سوي مسئولين جدي گرفته نشده و نگاه تيم مديريتي دانشگاه به شورا در جهت بازدارندگي بوده است تا بالندگي.
محدود ساختن روز افزون حيطه فعاليت شوراي صنفي با استناد به « نقش مشورتي و نظارتي» و نه « اجرائي » شوراي صنفي در آئين نامه !!! ، بريدن تدريجي دست شوراي صنفي از حضور مؤثر در شوراي دانشجوئي به عنوان تنها نهادي که در آن امکان تأثير گذاري شوراي صنفي در تصميمات سرنوشت ساز دانشجويان وجود دارد ، سرباز زدن مسئولين از پاسخگوئي به شوراي صنفي عليرغم تأکيدات رياست محترم جمهور بر لزوم پاسخگو بودن دولت ، عدم همکاري مؤثر در برگزاري انتخابات شوراي صنفي بويژه در دانشکده ها و در يک جمله « حذف تدريجي تنها نهاد تأثير گذار در پي گيري مطالبات صنفي – رفاهي – معيشتي دانشجويان از عرصه دانشگاه » آنگونه عرصه را به اين نهاد دانشجوئي تنگ کرده است که اهتمام و اراده اعضاي شوراي صنفي دانشگاه براي ماندن و بودن، به تدريج با يأس و نا اميدي از حصول مطالبات قانوني دانشجويان همراه شده است.
در شرايط فعلي ، شوراي صنفي مرکزي دانشجويان دانشگاه علوم پزشکي تهران به عنوان بالاترين نهاد صنفي دانشگاه ، ديگر ادامه فعاليت در جهت پي گيري خواسته هاي دانشجويان را ممکن ندانسته ، اعلام مي دارد « اعضاي شوراي صنفي مرکزي دانشجويان دانشگاه در اعتراض به حذف تدريجي اين شورا از عرصه تصميم گيريها و تصميم سازي ها ، تداوم مديريت ناکارآمد و غير پاسخگوي حاکم به ويژه در معاونت دانشجوئي فرهنگي و تفسير به رأي آئين نامه ها و قوانين در جهت توجيه عملکرد ناکارآمد و غير پاسخگوي مديران ، جملگي تقاضای استعفا از عضويت در شورا مي دهند. » و ضمن تقاضای استعفاء ، آمادگي خود را جهت بيان زمينه ها و دلايل اين تصميم تاريخي در کارنامه شوراي صنفي ، براي دانشجويان محترم به عنوان تنها قشري که در قبال آن خود را کاملا ملزم به پاسخگوئي مي دانند و نيز رسانه ها به عنوان ديده بان عادل جامعه اعلام مي دارند.
مطمئنا اين اقدام به عنوان تنها راه باقيمانده پيش روي اين نهاد ريشه دار دانشجوئي ، نقطه پايان زندگي آن نبوده ، بلکه نقطه عطفي در پرونده شوراي صنفي و آغازي دوباره براي حضور مؤثرتر دانشجويان در عرصه تصميم گيريهاي سرنوشت سازشان خواهد بود.
والسلام علي من اتبع الهدي
شوراي صنفي مرکزي دانشجويان
دانشگاه علوم پزشکی تهران
1386/8/5
شوراي صنفي مرکزي دانشجويان
دانشگاه علوم پزشکی تهران
1386/8/5
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر