. . . . دكترحسين علي مددي . . . . .
ادبيات حاكم بر گفتمان كنوني شوراي صنفي دانشجويان و سيستم مديريتي دانشگاه ادبيات مطلوبي نيست و «تعامل مؤثر» جاي خود را به «تقابل فرساينده» داده است، به بيان ديگر شوراي صنفي نه در كنارِ تيم مديريت دانشگاه به عنوان مشاور مشاور و بازوي كارشناسي، كه در مقابل آن تصور و برمبناي اين تصور با آن رفتار مي شود.
نماد مردم سالاري دركشور ما مجلس شوراي اسلامي است كه امام راحل(ره) آن را عصاره ملت مي دانستند و اين مهم در نهادهاي مختلف نيز به صور متفاوت تحقق يافته كه تشكيل مجلس دانش آموزي در سيستم آموزش و پرورش و شوراي صنفي در دانشگاه ها نيز در همين جهت بوده است، متاسفانه شوراهاي صنفي كه مي توانستند عصاره دانشگاهها بوده نقش محوري در «نظارت از طريق نهادهاي مدني و مشورت» داشته باشند در دانشگاه هاي علوم پزشكي سرنوشت خوبي نداشته اند. در حاليكه اين نهاد مدني در دانشگاه هاي وزارت علوم استقرار يافته حتي حيطه فعاليت آن براساس آئين نامه شوراي صنفي وزارت علوم «امور اجتماعي» را نيز دربر مي گيرد، رويكرد مسئولين در دانشگاه هاي علوم پزشكي به شوراي صنفي بيشتر در جهت «دارندگي» بوده تا «بالندگي». به بيان ديگر به نظر مي رسد اميد مسئولين آن است كه :« اين شجره خبيثه در آينده اي نزديك به زباله دان تاريخ سپرده شود!!» اگر بخواهيم با ادبيات «مديريت استراتژيك» به موضوع بپردازيم در آناليز SWOT انجام شده در ذهن مسئولين، شوراي صنفي بيشتر در جرگه «تهديدها« قرار مي گيرد تا «فرصت ها». بالندگي شوراي صنفي تهديد نيست، بلكه فرصت است زيرا حيات آن در تحقق رسالت سوم دانشگاه يعني «جامعه پذير ساختن دانشجويان» اشاعه فرهنگ نقدپذيري، گفتمان مؤثر و انتقادات سازنده، بقاي نظارت مدني بر مجموعه حاكم بر دانشگاه و ... نقشي اثر گذار دارد.
گذشته از اين، حتي اگر شوراي صنفي در جرگه تهديدها قرار بگيرد (به دلايلي نظير عملكرد بدِ شوراي صنفي، نگرش منفي مسئولين، روحيه نقدناپذير مديران و ...) مدير موفق كسي است كه بتواند تهديد ها را به فرصت ها تبديل نمايد. دانشجو به عنوان مشتري اصلي خدمات دانشگاه، داور نهايي كيفيت خدمات ارائه شده به شمار مي رود و شوراهاي صنفي به عنوان عصاره دانشجويان، منعكس كننده نظرات مشتريان دانشگاه به مسئولين به شمار مي رود به قول بزرگي:« تنها كساني از انتقاد مي هراسند كه عملكرد خود را قابل دفاع نمي دانند» و اينها اگر به سمت اصلاح عملكرد خود و تبديل آن به عملكردي قابل دفاع با رفع « بحران در مديريتشان» گام بر ندارند ناگزير روزي (مثل 18 تير ماه 78) بايد براي به خاطر آوردن آموزه هاي ذهني شان در زمينه «مديريت بحران» عاجزانه بكوشند!
قرمز بودن دائمي چراغ در چهارراه برخورد مطالبات دانشجويان با پاسخ مسئولين، به شكل گيري ترافيك سنگيني از مطالبات انباشته دانشجويان خواهد انجاميد كه انفجار يكي از مطالبات گير افتاده در ترافيك به انفجارِ زنجيره ايِ بقيه مطالبات و آنچه كه نبايد، خواهد انجاميد.
تبديل تقابل فرساينده به تعامل مؤثر، برخاستن مسئولين و شوراهاي صنفي از روبروي يكديگر و نشستن در كنار هم، تغيير و ارتقاء جايگاه شورا از يك ناظر ساده به بازوي مشورتي و كارشناسي مديران و نهاد نظارت مدني و نگاه فرصت مدار به شوراهاي صنفي ضورتي حياتي است كه رسيدن به آن مستلزم سعه صدر و نقدپذيري و تغيير نگرش مسئولين و توجه بيشتر به قواعد بازي از سوي شوراي صنفي است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر